Η Όπερα της Πεντάρας στο Παλλάς

«Η ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ», το αριστουργηματικό έργο των Μπέρτολτ Μπρεχτ - Κουρτ Βάιλπαρουσιάζεται στο Θέατρο Παλλάς από τις 24 Φεβρουαρίου σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστακαι σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά.

Σε έναν δυνατό πολυπληθή θίασο, τους πρωταγωνιστικούς ρόλους του έργου ερμηνεύουν οι:Χρήστος Λούλης (Μακχήθ), Καρυοφυλλιά Καραμπέτη (Κυρία Πίτσαμ), Άγγελος Παπαδημητρίου(Κύριος Πίτσαμ), Λυδία Φωτοπούλου (Τζέννυ), Νίκος Καραθάνος (Αφηγητής, Αστυνόμος Μπράουν), Νάντια Κοντογεώργη (Πόλλυ), Κίκα Γεωργίου (Λούσυ), ενώ τους πλαισιώνει ζωντανά 12μελής ορχήστρα.

Ένας μεγάλος, ενιαίος χώρος μαζικής εργασίας, όπου συνυπάρχουν, συμβιώνουν και συγκρούονται μέχρις εσχάτων, μέρα και νύχτα, όλες οι διαφορετικές κατηγορίες ανθρώπων που απαρτίζουν την τόσο ιδιότυπη, αλλά και τόσο οικεία κοινωνία της «Όπερας»: ζητιάνοι, πόρνες, μικροεγκληματίες, αστυνομικοί, μικρά και μεγάλα αφεντικά, αλλά και το υπέρτατο, αόρατο αφεντικό, πάνω από όλα και όλους. Κοφτές, κινήσεις, καταιγιστικός ρυθμός, πυκνά γκρουπαρίσματα των ηθοποιών, σβέλτο, ειρωνικό ύφος στον λόγο και η ανυπέρβλητη, διεγερτική, τζαζίστικη μουσική του Κουρτ Βάϊλ.

Μετάφραση έργου: Γιώργος Δεπάστας
Σκηνικά παράστασης: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Ενορχηστρωτική επιμέλεια – διεύθυνση ορχήστρας : Θοδωρής Οικονόμου
Δημιουργία βίντεο: Δημοσθένης Γρίβας
Φωτισμοί σκηνής: Λευτέρης Παυλόπουλος
Φωνητική Διδασκαλία: Μιχάλης Παπαπέτρου
Κινησιολογική Επιμέλεια: Αμάλια Μπέννετ
Α' Βοηθός Σκηνοθέτη: Νατάσσα Τριανταφύλλη
Β' Βοηθοί Σκηνοθέτη: Αλέξανδρος Βαμβούκος
Ιωάννα Μπιτούνη

Σχεδιασμός ήχου: Κώστας Μπώκος
Βοηθός ενδυματολόγου: Βασιλική Σουρή
A' Βοηθός σκηνογράφου: Θάλεια Μελισσα
Β' Βοηθός σκηνογράφου: Έλλη Σπανιά

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
Μακχήθ: Χρήστος Λούλης
Κυρία Πήτσαμ: Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
Κύριος Πήτσαμ: Άγγελος Παπαδημητρίου
Τζέννυ: Λυδία Φωτοπούλου
Αφηγητής, Αστυνόμος Μπράουν: Νίκος Καραθάνος
Πόλλυ: Νάντια Κοντογεώργη
Λούσυ: Κίκα Γεωργίου

ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ :
Αντίνοος Αλμπάνης, Μιχάλης Αφολαγιάν, Μπάμπης Γαλιατσάτος, Ελίζα Γεροντάκη, Έφη Γούση, Μαριάννα Καβαλλιεράτου, Βασίλης Κουκαλάνι, Ελένη Μπούκλη , Βασίλης Μυλωνάς, Νέστορας Κοψιδάς, Μαρία Νίκα, Γιώργος Τζαβάρας

ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ :
Πιάνο: Θοδωρής Κοτεπάνος
Κρουστά: Μαρίνος Τρανουδάκης
Κοντραμπάσο: Χάρης Μέρμυγκας
Μπαντονεόν: Κώστας Ράπτης
Σαξόφωνο alto – κλαρινέτο: Σπύρος Νίκας
Φαγκότο: Βασίλης Πριόβολος
Κιθάρες – μπάντζο: Αλέξανδρος Παπαρίζος
Τρομπέτα: Διονύσης Αγαλιανός
Τρομπέτα: Τάσος Βιτσεντζάτος
Τρομπόνι: Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος
Σαξόφωνο σοπράνο: Δημήτρης Χουντής
Σαξόφωνο τενόρο – φλάουτο: Τάσος Φωτίου

Οι ιδιοτροπίες της Μαριάννας του Αλφέ ντε Μυσσέ

Το ΠΟΡΤΑ παρουσιάζει κάθε Πέμπτη στις 21:15 και Κυριακή στις 18:30 τις «Ιδιοτροπίες της Μαριάννας», το πρώιμο αριστούργημα του Γάλλου ρομαντικού ποιητή και συγγραφέα του 19ου αιώνα, Αλφρέ Ντε Μυσσέ. Το έργο ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου με τους Ξένια Καλογεροπούλου, Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου, Χρήστο Σαπουντζή, Γιώργο Παπαγεωργίου, Ντένη Μακρή, Ηλιάνα Μαυρομάτη, Αλέξανδρο Χρυσανθόπουλο, Παντελή Βασιλόπουλο.

Το πρώτο αριστούργημα του «τρομερού παιδιού» του γαλλικού ρομαντισμού, καταγράφει με συγκίνηση και λεπτό χιούμορ τους στρόβιλους της ερωτικής δίνης μέσα στην οποία περιπλέκονται ένα ή και περισσότερα ερωτικά τρίγωνα. Πρόκειται για ένα έργο αντισυμβατικό και τολμηρό που ταυτόχρονα δικαιώνει τον όρο «κλασικό» μέσα από την ορμητική δύναμη της ιδιάζουσας ποιητικότητάς του και την αγέραστη πρωτοτυπία του.

Οι «Ιδιοτροπίες της Μαριάννας» γράφτηκαν από τον Μυσσέ το 1832 όταν ήταν μόλις 22 χρονών, η αξία του έργου όμως δεν αναγνωρίστηκε την εποχή εκείνη. Ένας από τους λόγους είναι ότι συγκαταλέγεται στα έργα που δύσκολα μπορεί κανείς να κατατάξει: Κωμωδία ή δράμα; Έργο τρυφερό και ευαίσθητο ή ξεδιάντροπα σαρκαστικό; Εξυμνεί την αθωότητα ή την ελευθεριότητα; Ή μήπως όλα τα παραπάνω ταυτοχρόνως, γεγονός που το καθιστά έναν ύμνο στην ανθρώπινη αντίφαση και αμφιθυμία, μια υπομειδιούσα ελεγεία στο εφήμερο και το φευγαλέο που στοιχειώνει το «πραγματικό»;
Ο Ντε Μυσσέ είναι ελάχιστα παιγμένος στην Ελλάδα και ενώ στην εποχή του τα έργα του θεωρήθηκαν κατάλληλα μόνο για ανάγνωση, αποδεικνύεται πολύ πιο σύγχρονος από πολλούς ομότεχνούς του, οι οποίοι, αν και ξεσήκωσαν θύελλες στη θεατρική σκηνή της εποχής τους, σήμερα αργοσβήνουν στην αφάνεια.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Στις «Ιδιοτροπίες της Μαριάννας» τα φαινόμενα απατούν. Ξεκινώντας από την ίδια την υπόθεση: αρχικά όλα δείχνουν γνώριμα- ένας νέος είναι απελπισμένα ερωτευμένος με μια απόμακρη και ακατάδεχτη νέα, ωραία παντρεμένη γυναίκα. Ο καλύτερός του φίλος αναλαμβάνει να μεσολαβήσει για χάρη του, με απρόβλεπτες συνέπειες και ανατροπές… Ή μήπως προβλεπόμενες; Ο ερωτευμένος νέος τι ακριβώς αγαπάει; Μια γυναίκα που δεν έχει δει ποτέ του; Τον ίδιο τον έρωτα; Ή κάτι ακόμα πιο σκοτεινό; Ο έκλυτος και ελευθεριάζων φίλος του που σαρκάζει ιερά και όσια, γιατί αναλαμβάνει μια τόσο «ιερή αποστολή»; Για να αποκαθηλώσει πλήρως ή να εξυψώσει την ίδια την ιδέα του έρωτα; Η νεαρή Μαριάννα τι είναι τελικά; Μια ιδιότροπη κακομαθημένη γυναίκα ή ένα πλάσμα που διεκδικεί το δικαίωμά της να αγαπάει και όχι μόνο να αγαπιέται, να νιώσει πραγματική και όχι σύμβολο;
Γύρω από το βασικό τρίγωνο του έργου δημιουργούνται παράλληλα «τρίγωνα» σε διαστρωματώσεις ηλικιακές (σύζυγοι σε κρίση ηλικίας που το πάθος τους οδηγεί μέχρι το έγκλημα ή μητέρες που, όπως σημειώνουν μελετητές, αν ο Φρόυντ γνώριζε το έργο, σίγουρα θα στήριζε μέρος της θεωρίας του στον τρόπο που ο Μυσσέ τις παρουσιάζει) αλλά και ταξικές (αήθεις υπηρέτες, εξαθλιωμένες ρουφιάνες, θλιβερές πόρνες, ένας κόσμος ένδειας και απελπισμένης προσπάθειας επιβίωσης, σε πλήρη αντιδιαστολή με τον κόσμο των «κακομαθημένων» πλουσιόπαιδων).
Αρκετά χρόνια μετά την έκδοσή του, το έργο παρέμενε άπαιχτο. Προκειμένου να παιχτεί ζητήθηκε αργότερα από τον συγγραφέα του να αυτολογοκρίνει το κείμενό του, κόβοντας βλάσφημες αναφορές και αφαιρώντας τα στοιχεία του τολμηρού ερωτισμού που το χαρακτήριζαν. Ο Μυσσέ υπάκουσε, είτε γιατί είχε «ηττηθεί» από τη ζωή όπως εν τέλει οι ήρωές του είτε γιατί κατάλαβε ότι η πραγματική τόλμη του έργου κρυβόταν κάπου αλλού. Είναι χαρακτηριστικό πάντως πως ενώ έργα άλλων συγγραφέων όπως ο Ουγκώ ή ο Γκωτιέ που μεσουρανούσαν στο ρομαντικό γαλλικό θέατρο την εποχή που το έργο του Μυσσέ παρέμενε άπαιχτο έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από τις σκηνές του 20ου και 21ου αιώνα, η «Μαριάννα» και οι «Ιδιοτροπίες» της συνεχίζουν να γοητεύουν αδιαλείπτως τις σκηνές των δυτικών θεάτρων. Έδωσαν μάλιστα την έμπνευση σε μια ταινία που συγκαταλέγεται στις σπουδαιότερα κινηματογραφικά δημιουργήματα όλων των εποχών: Τον «Κανόνα του Παιχνιδιού» του Ζαν Ρενουάρ του 1939.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
«Το έργο είναι ένα μικρό κομψοτέχνημα. Σκιαγραφεί το πανόραμα μιας ολόκληρης κοινωνίας που αιωρείται μεταξύ λάσπης, ακριβών αρωμάτων, ιδρωμένης σάρκας και φίνων κρασιών, φαντασίωσης και άχθους. Είναι ο κόσμος του πρώτου «εκρηκτικού» ρομαντισμού που μακράν απέχει από τη μετέπειτα «ζαχαρένια» επιφάνεια που του έχει προσδοθεί στις μετέπειτα μεταλλάξεις του. Ένας κόσμος εκρηκτικός, βίαιος, ιλιγγιώδης, σαρδόνιος μηδενιστικός και λάγνος, ένας κόσμος όπου το πάθος αποτελεί τη μόνη πιθανότητα χαράς, ζωής και απόλαυσης, ένας κόσμος όπου η ανάγκη για αλήθεια παλεύει λυσσαλέα πριν την καταπιεί πλήρως η λήθη και η άρνηση. Κι όμως όσο σκοτεινά κι αν ακούγονται όλα αυτά, ο Μυσσέ, με την λεπτή του προσωπική ειρωνεία, καταφέρνει να καθιστά τον κόσμο αυτό ανάλαφρο και παιγνιώδη, σαν ένα πρόσκαιρο μεθύσι, μια φαιδρή εξαπάτηση της σοβαροφάνειας μας».

ΓΙΑΤΙ Ο ΜΥΣΣΕ ΣΗΜΕΡΑ
Αν κάποιος αναρωτηθεί τι σχέση έχουν τα ήθη της εποχής του Μυσσέ με το σήμερα και ποιον ενδιαφέρουν οι αναφορές σε τόσο «μακρινές» απεικονίσεις ζωής, μια ματιά στο πώς περιγράφει ο ίδιος ο συγγραφέας το ιστορικό-κοινωνιολογικό και ψυχολογικό πλαίσιο της εποχής του αρκεί. Πρόκειται για την περίοδο που ακολουθεί την έκπτωση της Γαλλικής Επανάστασης και των ιδανικών της καθώς και την ήττα του λαϊκιστή Ναπολέοντα που αυτοστέφθηκε «Αυτοκράτορας» και συνεχιστής των ιδεωδών της Επανάστασης βουτώντας στο αίμα ολόκληρη την Ευρώπη και τη χώρα του σε πλήρη ματαίωση. Στα παρακάτω αποσπάσματα από το βιβλίο του «Εξομολόγηση ενός τέκνου του Αιώνα», ο ίδιος ο Μυσσέ δίνει την πιο πειστική απάντηση γιατί παραμένει πάντα επίκαιρος:
«Όπως όταν πλησιάζει μια καταιγίδα, φυσάει μέσα στα δάση ένας αέρας τρομερός που κάνει τα δέντρα να ανατριχιάζουν κι ύστερα ακολουθεί μια βαθιά σιωπή, έτσι ακριβώς ο Ναπολέων είχε συνταράξει ολόκληρο τον κόσμο στο πέρασμά του. Οι βασιλείς που ένιωσαν να ταλαντεύεται το στέμμα τους, όταν έφεραν τα δυο τους χέρια στο κεφάλι τους το μόνο που έπιασαν ήταν τα μαλλιά τους τα ορθωμένα από το φόβο. Ο Πάπας είχε διανύσει τριακόσιες λεύγες για να τον ευλογήσει στο όνομα του Θεού και να του φορέσει το διάδημά του κι εκείνος, του το άρπαξε από τα χέρια. Έτσι ακριβώς είχαν ταρακουνηθεί τα πάντα στο ζοφερό δάσος της γηραιάς Ευρώπης κι έπειτα έπεσε σιωπή.
…Μπροστά στον Ναπολέοντα το μεγαλείο του θρόνου ολόκληρο είχε κάνει την κίνηση εκείνη που οδηγεί στην πλήρη κατάρρευση και δεν ήταν μόνο αυτό το μεγαλείο που κατέρρευσε, αλλά μαζί του κατέρρευσε και η θρησκεία, η αριστοκρατία, η κάθε θεϊκή και ανθρώπινη εξουσία. Ήταν σαν μια συνολική άρνηση των πάντων σε γη και σε ουρανό, την οποία θα μπορούσες να την ονομάσεις απογοήτευση ή ακόμα και απελπισία, λες και η ανθρωπότητα είχε πέσει σε λήθαργο και εκείνοι που της έπαιρναν το σφυγμό την θεώρησαν νεκρή. Όπως εκείνος ο στρατιώτης που τον ρώτησαν παλιά «σε τι πιστεύεις» ; κι εκείνος απάντησε αμέσως: « στον εαυτό μου» έτσι και η νεολαία της Γαλλίας, ακούγοντας την ίδια ερώτηση απάντησε αμέσως «Σε τίποτα απολύτως».
…Έτσι οι πλούσιοι σκέφτονται: Μόνο ο πλούτος είναι αληθινός, όλα τα άλλα είναι ένα όνειρο. Ας χαρούμε κι ας πεθάνουμε. Όσοι έχουν μικρότερη περιουσία σκέφτονται: Η αλήθεια υπάρχει μόνο στη λήθη, όλα τα άλλα είναι ένα όνειρο, ας ξεχαστούμε κι ας πεθάνουμε. Και οι φτωχοί λένε: Η μόνη αλήθεια είναι η δυστυχία, όλα τ’ άλλα είναι ένα όνειρο, ας βλασφημήσουμε κι ας πεθάνουμε.
Είπανε λοιπόν στους φτωχούς: κάνεις υπομονή ως την ώρα της κρίσης μια και δικαιοσύνη δεν υπάρχει και περιμένεις την αιώνια ζωή για να απαιτήσεις την εκδίκησή σου- αιώνια ζωή όμως δεν υπάρχει. Εσύ συσσωρεύεις τα δάκρυά σου και τα δάκρυα των δικών σου, τις κραυγές των παιδιών σου και τα αναφιλητά της γυναίκας σου, για να τα εναποθέσεις στα πόδια του Θεού την ώρα του θανάτου σου. Μα Θεός δεν υπάρχει.
Αν όμως ο φτωχός, έχοντας καταλάβει κάποια στιγμή ότι οι παπάδες τον ξεγελούν, ότι οι πλούσιοι τον κλέβουν, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν τα ίδια δικαιώματα, ότι ο πλούτος υπάρχει σε τούτον μόνο τον κόσμο και ότι η αθλιότητά του δεν είναι δείγμα ευσέβειας, αν ο φτωχός έχοντας πίστη πλέον μόνο στον εαυτό του, στα δυο του χέρια και σε τίποτε άλλο, πει μια ωραία μέρα: Πόλεμο στους πλούσιους! Έχω κι εγώ δικαίωμα στις απολαύσεις αυτού του κόσμου, αφού άλλος κόσμος δεν υπάρχει! Δική μου ολόκληρη η γη, αφού ο ουρανός είναι άδειος, δική μου όπως και ολονών, αφού είμαστε όλοι ίσοι! Τότε, ω εσείς εξαίσιοι στοχαστές, εσείς που τον οδηγήσατε ως εκεί, τι θα του πείτε, εάν στο τέλος νικηθεί;
Όλη η αρρώστια του αιώνα αυτού προέρχεται από δύο αιτίες, ο λαός που πέρασε τόσα και τόσα κουβαλάει στην καρδιά του δύο πληγές: Ότι εκείνο που ήταν δεν είναι πια κι εκείνο που θα ‘ρθει δεν έχει φτάσει ακόμη. Μη αναζητάτε αλλού το μυστικό των δεινών μας».

Εθνικό Θέατρο Μάγκντα Γκαίμπελς του Γιώργου Βέλτσου

Μάγκντα Γκαίμπελς

  

του Γιώργου Βέλτσου

ΝΕΟ ΡΕΞ

Ο  υπουργός προπαγάνδας του εθνικοσιαλιστικού κόμματος Γιόζεφ Γκαίμπελς, και η γυναίκα του, Μάγκντα, πρότυπο συζύγου και μητέρας στη ναζιστική Γερμανία,  περιηγούνται στο τετελεσμένο μέλλον τους και επαναθεωρούν την ιδεολογία, τις πράξεις και τα ίχνη τους στην Ιστορία, γράφοντας το χρονικό της ανόδου και της πτώσεως της χιτλερικής κοσμοθεωρίας μέσα από έναν σκληρό προσωπικό απολογισμό.

Περιγράφοντας τη «σκηνοθεσία» του θανάτου της οικογένειας  Γκαίμπελς, το έργο του Γιώργου Βέλτσου, μιλάει γι’ αυτό που ο σύγχρονος πολιτισμός δεν μπόρεσε να απωθήσει: την ακαταμάχητη ανθρώπινη έπαρση, την ηδονή της βίας, τη ρητορική της κυριαρχίας και του μίσους, και ό,τι άλλο χαρακτηρίζει το «ριζικό κακό», που κυριεύει το ανθρώπινο φαντασιακό και ανιχνεύεται μέσα στους ίδιους τους εαυτούς μας, χωρίς να γνωρίζει φυλές και έθνη.

Η παράσταση είναι κατάλληλη από 18 ετών και άνω.

Πρώτη παράσταση: 14/11/2015

Τελευταία παράσταση: 10/01/2016

Τηλέφωνο ταμείου:: 210 3301881 - 210 3305074, ομαδικές κρατήσεις : 210 5288179

«Άμλετ» με Κάμπερμπατς στο Μέγαρο

Sold-out σε χρόνο ρεκόρ έγινε η προγραμματισμένη για τις 15/10 ζωντανή μετάδοση της πολυσυζητημένης παραγωγής του «Άμλετ» του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας από το Barbican Centre του Λονδίνου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Οι υπεύθυνοι, λόγω της αυξημένης ζήτησης από το ελληνικό κοινό, αποφάσισαν να κανονίσουν και μια δεύτερη (μαγνητοσκοπημένη ) αναμετάδοση για τις 20/10, οπότε όσοι πιστοί σπεύσατε.

Μιλάμε ασφαλώς για την πιο προβεβλημένη –ενδεχομένως διεθνώς- θεατρική παράσταση της χρονιάς, καθώς τον εμβληματικό σαιξπηρικό ρόλο επωμίζεται ο νέος χολιγουντιανός γόης με το δυσπρόφερτο όνομα Μπενεντίκτ Κάμπερματς. Σκεφτείτε πως τα φλας των κινητών από τους φαν του, οι οποίοι αγνοούσαν τις συστάσεις, «τύφλωναν» τον Κάμπερμπατς την ώρα που έλεγε το περίφημο «To be or not to be» στα previews της παράστασης... Ο βρετανικής καταγωγής ηθοποιός, γνωστός κυρίως χάρη στη βραβευμένη με ΕΜΜΥ ερμηνεία του στη σειρά-φαινόμενο «Sherlock» του ΒΒC όσο κι από τις κινηματογραφικές του δουλειές, όπως «Το παιχνίδι της μίμησης» (2014 ), εντυπωσίασε ξανά το κοινό του Εθνικού θεάτρου της Αγγλίας, πριν από τέσσερα χρόνια, ερμηνεύοντας -κι αποσπώντας γι’ αυτό το βραβείο Λώρενς Ολίβιε- τον Φρανκενστάιν στην ομώνυμη παράσταση του Ντάνυ Μπόιλ και, μάλιστα, σε εναλλάξ διανομή με τον έτερο τηλεοπτικό Σέρλοκ Χολμς (της σειράς «Elementary» ), Τζόνι Λι Μίλερ! Ο Κάμπερμπατς συμπεριλήφθηκε πέρυσι στον ετήσιο κατάλογο Time 100 του περιοδικού Time με τις 100 σπουδαιότερες προσωπικότητες διεθνούς επιρροής, ενώ πρόσφατα, η βασίλισσα της Αγγλίας του απένειμε τον τίτλο του Ταξιάρχη του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας για τη σημαντική προσφορά του στις παραστατικές τέχνες και για το φιλανθρωπικό του έργο.

Για να επιστρέψουμε στην –τρεισήμισι ωρών- παράσταση του «Άμλετ», η ειρωνεία είναι πως η πλειοψηφία των βρετανών κριτικών μιλάει για ένα πολύ μέτριο αποτέλεσμα, καταλογίζοντας πάμπολλά «φάουλ» στην -επίσης διακεκριμένη- σκηνοθέτιδα Λύντσι Τέρνερ, με τον «πατριάρχη» της θεατρικής κριτικής στο Λονδίνο, τον Μάικλ Μπίλινγκτον της «Guardian», να την κατακεραυνώνει, δίνοντας μόλις μετά βίας δύο αστεράκια. Οι Έλληνες φαν του Κάμπερμπατς, όμως, ας μην πτοηθούν. Σχεδόν όλοι οι κριτικοί αναγνωρίζουν την προσπάθεια του ίδιου του Κάμπερμπατς να σταθεί στο ύψος του ρόλου, με την Daily Telegraph να φτάνει να μιλά για «ένα φλογερό Άμλετ πέντε αστέρων».

Οι μεταδόσεις του National Theatre Live θα συνεχιστούν καθ’ όλη τη διάρκεια της καλλιτεχνικής περιόδου 2015-2016 στο Μέγαρο Μουσικής. Το επόμενο έργο που θα μεταδοθεί ζωντανά στις 8/12 είναι η «Τζέην Έυρ», μια ακόμη αξιόλογη παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου της Αγγλίας, θεατρική μεταφορά του διάσημου μυθιστορήματος της Σαρλότ Μπροντέ από το Lyttelton Theatre του Λονδίνου.

Η προβολή του Άμλετ στο Μέγαρο στις 15 και 20/10 γίνεται στις 9 μ.μ. και συνοδεύεται από ελληνικούς υπότιτλους, βασισμένους στη μετάφραση του Ερρίκου Μπελιέ.

Η Μεγάλη Χίμαιρα

Η Μεγάλη Χίμαιρα

Μ. Καραγάτση
Διασκευή Στρατής Πασχάλης
Σκηνοθεσία Δημήτρης Τάρλοου

Κλείστε εισιτήριο και απολαύστε τη Νέα Μεγάλη Χίμαιρα, με ανανεωμένο cast ηθοποιών!

«Η Μήδεια είναι ο φυσιολογικός άνθρωπος, που το ερωτικό πάθος του σκοτίζει το λογικό, όπως στον κάθε φυσιολογικό άνθρωπο»
Μ. Καραγάτσης

Μετά την τεράστια επιτυχία της φετινής παράστασης η επανασύσταση της Μεγάλης Χίμαιρας με κέντρο την Αλεξάνδρα Αϊδίνη και έναν εξ ολοκλήρου ανανεωμένο θίασο, αποτελεί τεράστια πρόκληση. Το κοινό μας θα έχει την ευκαιρία να δει στους κεντρικούς ρόλου του έργου δημοφιλείς ηθοποιούς να συνυπάρχουν με ικανότατους συναδέλφους τους από τη νεότερη γενιά. Οι απαραίτητες αλλαγές που θα προκύψουν τόσο στο κινηματογραφικό όσο και στο θεατρικό κομμάτι του έργου θα φωτίσουν νέα σημεία της δράσης και θα προσδώσουν καινούργια διάσταση στους χαρακτήρες και τις σχέσεις τους, έτσι ώστε θα διασφαλιστεί ένα αποτέλεσμα εξίσου επιτυχημένο με της τρέχουσας περιόδου!

Σε αυτό το επικό ερωτικό μελόδραμα παρακολουθούμε την ιστορία μιας Γαλλίδας, της Μαρίνας Μπαρέ, που έρχεται να ζήσει στην Ελλάδα ερωτευμένη και παντρεμένη με έναν Έλληνα εφοπλιστή, αλλά και παθιασμένη με την ελληνική κλασσική παιδεία. Ερχόμενη σε επαφή, όμως, με την ίδια τη χώρα των ονείρων της, συναντά τις δικές της Χίμαιρες: το δραματικό τοπίο, τραχύ κι αισθησιακό ταυτόχρονα, την παρασύρει σε μια μοιραία δίνη πάθους, πυροδοτεί τα παλιά ψυχολογικά της τραύματα και την οδηγεί στην αυτοκαταστροφή.

Ο Καραγάτσης σε αυτό το μυθιστόρημα, που κλείνει τη γνωστή τριλογία «Γιούγκερμαν - Λιάπκιν - Χίμαιρα», μελετάει ενδελεχώς τη δυνατότητα προσαρμογής των ξένων στην ελληνική πραγματικότητα, αλλά και την αμφιθυμία των Ελλήνων απέναντι στη Δύση. Κρύβει καλά τον ακραίο και κατάμαυρο ρομαντισμό του κάτω από πέπλο κυνισμού ή και ωμότητας. Βαθιά απελπισμένος ο ίδιος, μετατρέπει τη Μαρίνα σε χίμαιρα, αρνούμενος την έννοια της αγάπης. Νομίζουμε ότι πετυχαίνουμε, ερωτευόμαστε, δημιουργούμε πνευματικά. Όλα εν τέλει καίγονται κάτω από το σκληρότατο Ελληνικό φως. Σαν μύγες μαγευόμαστε από το άγνωστο, για να γίνουμε παρανάλωμα σε μια στιγμή. Αυτή τη μοιραία στιγμή περιγράφει ο Καραγάτσης.

Παγκόσμια πρώτη Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 14 Ιουλίου 2014.
Θέατρο Πορεία από 22 Νοεμβρίου 2014 έως 24 Μαΐου 2015.
Θέατρο Απόλλων Σύρου (piccola scala) από 29 Μαΐου έως 1 Ιουνίου 2015.
Θέατρο Πορεία 2η σεζόν από 3 Οκτωβρίου 2015.

«Φιλουμένα» του Εντουάρντο ντε Φιλίππο Εθνικού Θεάτρου

«Φιλουμένα» του Εντουάρντο ντε Φιλίππο

 

Από 1 Oκτωβρίου και πάλι στην Κεντρική Σκηνή

Η μεγάλη περσινή επιτυχία «Φιλουμένα» του Εντουάρντο Ντε Φιλίππο ξανά στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου  για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Η  Ελένη Ράντου ερμηνεύει τον επώνυμο ρόλο, ο Άλκης Κούρκουλος το ρόλο του Σοριάνο με  τη σκηνοθετική ματιά του Σταμάτη Φασουλή.

Στη Νάπολη του 1946 ανέβηκε για πρώτη φορά το «Φιλουμένα Μαρτουράνο» με πρωταγωνίστρια την αδερφή του Εντουάρντο Ντε Φιλίππο, Τιτίνα. Έξι χρόνια αργότερα ο συγγραφέας σκηνοθέτησε το έργο του και έπαιξε ο ίδιος το ρόλο του Σοριάνο στον κινηματογράφο. Το 1964 ήρθε η κινηματογραφική πρόταση του Βιττόριο Ντε Σίκα με τίτλο «Γάμος αλά Ιταλικά», η Σοφία Λόρεν ταυτίστηκε με την Ναπολιτάνα Φιλουμένα και ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στο ρόλο του Σοριάνο ερμήνευσε έναν από τους ωραιότερους ρόλους της καριέρας του.  Λίγα χρόνια αργότερα, το 1977 Ο Φράνκο Τζεφιρέλι σκηνοθέτησε το έργο του Ντε Φιλίππο στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου με μεγάλη επιτυχία. Η τελευταία Φιλουμένα στο χώρο του ευρωπαϊκού θεάματος είναι αυτή της Μαριάτζελα Μελάτο για την Ιταλική τηλεόραση το 2010 σε σκηνοθεσία Φράντζα Ντι Ρόσα. 

Η Φιλουμένα Μαρτουράνο, είναι ένα έργο που αποτελεί κορυφαίο δείγμα  δραματικής γραφής που εισηγείται το νεορεαλισμό και καθιερώθηκε ταχύτατα, τόσο στο θεατρικό γίγνεσθαι της Ιταλίας όσο και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Υπόθεση
Στις φτωχογειτονιές της Νάπολης, ο ευκατάστατος έμπορος Ντομένικο Σοριάνο γνωρίζει σ’ έναν οίκο ανοχής τη νεαρή Φιλουμένα. Την ερωτεύεται, την παίρνει στο σπίτι του και της εμπιστεύεται τη διαχείριση του σπιτιού και της επιχείρησής του. Η Φιλουμένα τον υπηρετεί με πίστη και αφοσίωση, αλλά εκείνος δεν τη θεωρεί άξια να γίνει γυναίκα του. Ύστερα από είκοσι χρόνια συμβίωσης, ο Σοριάνο ετοιμάζεται να παντρευτεί μια πολύ νεότερή του γυναίκα. Η Φιλουμένα, που δεν αντέχει πια την αγνωμοσύνη και τις απιστίες του Σοριάνο, παριστάνει την ετοιμοθάνατη, κι έτσι τον πείθει να την παντρευτεί. Όταν όμως ο Σοριάνο καταλαβαίνει το κόλπο, καταφέρνει να ακυρώσει το γάμο. Τότε η Φιλουμένα χρησιμοποιεί ένα ύστατο όπλο, που οδηγεί τον Σοριάνο σε μια νέα θεώρηση της ζωής – κάτι που μέχρι τότε δεν μπορούσε καν να φανταστεί…

Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές
Διασκευή - Απόδοση: Ελένη Ράντου
Σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής
Σκηνίκα:Μανόλης Παντελιδάκης
Κοστούμια: Ντένυ Βαχλιώτη
Μουσική σύνθεση και επιμέλεια: Nalyssa Green
Επιμέλεια κίνησης: Αντιγόνη Γύρα
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου
Βοηθός σκηνοθέτη:Θεοδώρα Καπράλου
Βοηθός σκηνογράφου: Ελίνα Δράκου
Βοηθός ενδυματολόγου: Χριστίνα Τσουτσουλίγα


Διανομή
Ελένη Ράντου: Φιλουμένα Μαρτουράνο
Άλκις Κούρκουλος: Ντομένικο Σοριάνο
Βίλμα Τσακίρη: Ροζαλία Σολιμέντο
Ντίνα Αβαγιανού:Κυρία Σοριάνο - Ματρόνα Οίκου ανοχής
Μελέτης Γεωργιάδης:Αλφρέντο Αμορόζο
Μαρία Διακοπαναγιώτου: Λουτσία
Ευγενία Δημητροπούλου:  Ντιάνα
Σταύρος Μερμήγκης: Γιατρός
Θύμιος Κούκιος: Πάτερ Ιερόνυμος
Γιάννης Στόλλας: Δικηγόρος Νοτσέλα
Θοδωρής Φραντζέσκος: Ουμπέρτο
Νικόλας Αγγελής: Ρικάρντο
Νικόλας Μακρής: Μικέλε
Κορίτσια Οίκου Ανοχής - Ναπολιτάνες: Εύα Βάρσου, Νεκταρία Γιαννουδάκη,
Λήδα Μανιατάκου, Αλεξάνδρα Ταβουλάρη 
Πελάτες Οίκου Ανοχής - Ναπολιτάνοι: Νικόλας Αγγελής, Γιώργος Καρατζιώτης,
Θύμιος Κούκιος, Σταύρος Μερμήγκης, Θοδωρής Φραντζέσκος            
Πελάτες ζαχαροπλαστείου: Λήδα Μανιατάκου, Σταύρος Μερμήγκης
Υπάλληλοι ζαχαροπλαστείου: Γιώργος Καρατζιώτης, Γιάννης Στόλλας   

Φωτογράφος παράστασης: Γιώργος Καβαλλιεράκης

ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ-ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ», Αγίου Κωνσταντίνου 22-24, τηλ. 210.5288170-171, 210.7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας) στοhttp://www.ticketservices.gr/el/events/?eventid=1495 και  στο www.n-t.gr

https://www.facebook.com/EthnikoTheatro?ref=bookmarks


Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Τετάρτη έως και Κυριακή στις   20:30

Τιμές εισιτηρίων: 20Euro, 15Euro, 10 (φοιτητικό)
                              κάθε Πέμπτη 13Euro

«O Σιμιγδαλένιος» του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου Εθνικό θέατρο

«O Σιμιγδαλένιος» του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου

Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει στη Κεντρική Σκηνή την παιδική παράσταση,  τον Σιμιγδαλένιο του Αλέξανδρου Αδαμόπουλου, ένα τρυφερό και συγκινητικό λαϊκό παραμύθι που υμνεί τη δύναμη της αγάπης, σε σκηνοθεσία  Λυδίας Κονιόρδου.  

Το Εθνικό Θέατρο στο  πλαίσιο της κοινωνικής του πολιτικής επέλεξε τις πρώτες δυο πρώτες εβδομάδες παραστάσεων (Τρίτη έως Παρασκευή) του Σιμιγδαλένιου να τις παραχωρήσει σε οργανισμούς φροντίδας παιδιών, σε παιδιά μεταναστών, σε παιδιά που έχουν πληγεί από την οικονομική κρίση καθώς και σε παιδιά  ειδικών κοινωνικών ομάδων. 

Η υπόθεση του έργου

Μια βασιλοπούλα αποφασίζει να πλάσει μόνη της τον άνδρα που θα παντρευτεί. Με αμύγδαλα, ζάχαρη και σιμιγδάλι φτιάχνει τον Σιμιγδαλένιο. Ο γάμος τους προκαλεί τη ζήλια μιας άλλης βασιλοπούλας που στέλνει στρατιώτες και απαγάγουν το γαμπρό. Στην ξένη χώρα ο Σιμιγδαλένιος πίνει το ποτό της λήθης που του δίνουν και ξεχνά την προηγούμενη ζωή του. Η πρώτη βασιλοπούλα τον αναζητά παντού με τη βοήθεια του ήλιου, του φεγγαριού και των αστεριών. Στην περιπλάνησή της θα συνειδητοποιήσει την αξία και τη δύναμη της αληθινής αγάπης. Θα καταφέρει να βρει τον αγαπημένο της Σιμιγδαλένιο;

Η παράσταση που σκηνοθετεί η Λυδία Κονιόρδου εμπνέεται από τους πίνακες του Θεόφιλου, χρησιμοποιεί παραδοσιακά κοστούμια μετουσιωμένα με φαντασία και χιούμορ και θυμίζει στα παιδιά παιχνίδια ξεχασμένα. Οι μουσικοί, επί σκηνής, χρησιμοποιούν παραδοσιακά μουσικά όργανα όπως ο ζουρνάς και το σαντούρι και παρασύρουν μικρούς και μεγάλους σε μία εντυπωσιακή παράσταση με ζωντανές χρωματιστές εικόνες,  ήχους, παιχνίδια και χιούμορ  που προβάλλει τα διαχρονικά σύμβολα του παραμυθιού αυτού.

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: Λυδία Κονιόρδου

Σκηνικά-Κοστούμια: Ιωάννα Παπαντωνίου

Επιμέλεια σκηνικών/κοστουμιών: Σοφία Παντουβάκη

Μουσική: Τάκης Φαραζής

Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου

Χορογραφία: Ειρήνη Κυρμιζάκη

Βοηθός σκηνοθέτη: Βαγγέλης Παπαδάκης

Βοηθός σκηνογράφου/ενδυματολόγου:  Κωνσταντίνα Σκεπετάρη

Διανομή

(με σειρά εμφάνισης)

Α΄ Βασιλοπούλα Λυδία Τζανουδάκη

Α΄ Βασιλιάς Γιάννης Δενδρινός

Α΄ Βάγια Στέλλα Γκίκα

Γαμπροί Νεφέλη Μαϊστράλη, Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, Σεβίλλη Παντελίδου, Γεράσιμος Παύλου, Κατερίνα Λάττα, Δομνίκη Μητροπούλου, Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Γιάννης Σοφολόγης

Σιμιγδαλένιος Γιάννης Σοφολόγης

Β΄ Βασιλιάς Γεράσιμος Παύλου

Μέγας Αυλάρχης Κώσταντίνος Μαγκλάρας

Β΄ Βασιλοπούλα Κατερίνα Λάττα

Β΄ Βάγια Σεβίλλη Παντελίδου

Γιατρός Δημήτρης Γκοτσόπουλος

Ξεματιάστρα Στέλλα Γκίκα

Βασίλισσα Νεφέλη Μαϊστράλη

Τελάλης Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Γεράσιμος Παύλου

Τρεις μοίρες Δομνίκη Μητροπούλου, Νεφέλη Μαϊστράλη, Σεβίλλη Παντελίδου

Μάνα Ήλιου Στέλλα Γκίκα

Ήλιος Κωνσταντίνος Μαγκλάρας

Μάνα Σελήνης Νεφέλη Μαϊστράλη

Σελήνη Δομνίκη Μητροπούλου

Μάνα Αστεριών Σεβίλλη Παντελίδου

Μέγας Αστέρας Δημήτρης Γκοτσόπουλος

Μικρό Αστεράκι Γιάννης Σοφολόγης

Αστέρια Κατερίνα Λάττα, Γιάννης Δενδρινός, Στέλλα Γκίκα,  Γεράσιμος Παύλου, Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, Δομνίκη Μητροπούλου

Αυλικοί Α΄ Βασίλειο Γεράσιμος Παύλου, Κωσταντίνος Μαγκλάρας, Γιάννης Σοφολόγης, Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Σεβίλλη Παντελίδου

Ακόλουθοι Α΄ Βασίλειο Δομνίκη Μητροπούλου, Νεφέλη Μαϊστράλη, Κατερίνα Λάττα

Αυλικοί Β΄ Βασίλειο Γιάννης Δενδρινός, Κώσταντίνος Μαγκλάρας, Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Γιάννης Σοφολόγης

Ακόλουθοι Β’ Βασίλειο Λυδία Τζανουδάκη, Στέλλα Γκίκα, Δομνίκη Μητροπούλου, Νεφέλη Μαϊστράλη

Ναύτες Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Δομνίκη Μητροπούλου, Νεφέλη Μαϊστράλη, Λυδία Τζενουδάκη, Σεβίλλη Παντελίδου, Γιάννης Δενδρινός, Γεράσιμος Παύλου, Γιάννης Σοφολόγης, Στέλλα Γκίκα, Κατερίνα Λάττα

Έμποροι Δομνίκη Μητροπούλου, Νεφέλη Μαϊστράλη, Σεβίλλη Παντελίδου, Γιάννης Δενδρινός, Κατερίνα Λάττα

Μουσικοί επί σκηνής: 

Δημήτρης Μπρέντας (πνευστά), Μάριος Παπαδέας (έγχορδα), Γιάννης Μουτσάκης (κρουστά)

 

Φωτογράφος παράστασης: Ελίνα Γιουνανλή

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ, Αγίου Κωνσταντίνου 22-24, τηλ. 210.5288170 και 210.5288171, 210.7234567 (μέσω πιστωτικής κάρτας) στοhttp://www.ticketservices.gr/el/events/?eventid=1719 και στο www.n-t.gr

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:

Τρίτη έως Παρασκευή στις 10:00 για σχολεία

Κυριακή 11:00

Τιμές εισιτηρίων: 10 euro και 7 (παιδικό)  

https://www.facebook.com/EthnikoTheatro

https://instagram.com/g.n.theatre/